ســراب شد تمام آن آرزوهایــی که برای تو داشتم،
برای خـــودم . . .
کاش نباشد آرزویی که رنگ بالفعل به خود نمی گیرد

چـــه شباهـــت عجیبـــی بیـــن ماســـت …
مـــن ” دل شکستـــه ام”
و تـــو “دل ” شکستـــه ای …

.
تاریکی اتاقم شکسته می شود با نوری ضعیف …
لرزشی روی میز کنار تختم میفتد …
از این صدا متنفر بودم اما …
چشم هایم را میمالم …
new message …
تا لود شود آرزو می کنم … کاش تو باشی …
سکوت می کنم ، آرزوی بی جایی بود !!

من همونم که همیشه
غم و غصه ام بیشماره
اونیکه تنها ترینه
حتی سایه ام نداره
این منم که خوبیامو
کسی هرگز نشناخته
اونکه در راه رفاقت
همه ی هستیشو باخته

دلم گرفت از آسمون، هم از زمین هم از زمون
تو زندگیم چقدر غمه، دلم گرفته از همه
ای روزگار لعنتی، تلخه بهت هر چی بگم
من به زمین و آسمون دست رفاقت نمی دم

.
هر آهنگی که گوش میدهم
به هر زبانی که باشد
بغضم را میشکند …
نمی دانم
بغضم به چند زبان زنده دنیا مسلط است …

گاهی حــــرف ها وزن ندارد …
ریتم ندارد …
آهنگ ندارد …
اما خوب گوش کن …
درد دارند …

چقدر سخته تو چشمای كسی كه تمام عشقت رو ازت دزدید و به جاش یه زخم همیشگی به قلبت هدیه داد زل بزنی و به جای اینكه لبریز كینه و نفرت بشی حس كنی كه هنوزم دوستش داری...!

چقدر سخته گل آرزوهات رو تو باغ دیگری ببینی و هزار بار تو خودت بشكنی و اون وقت آروم زیر لب بگی

گل من باغچه نو مبارك...!

ی تو یعنی گریه ات آغوش من

ارتعاش خنده ات در گوش من

بی تو هر دم خسته ام، دستم بگیر

بی تو یعنی هستیم از من بگیر

بی تو را هر دم كه انشا می كنم

مرگ خود با اشك امضا می كنم

چه بگویم به تو ای رفته ز دست

شدم از مستی چشمان تو مست

شده ام سنگ پرست

مرگ بر آنكس كه دلش را به دل سنگ تو بست

 

سوختم باران بزن شاید تو خاموشم كنی

شاید امشب سوزش این زخم ها را كم كنی

آه باران من سراپای وجودم آتش است

پس بزن باران بزن شاید تو خاموشم كنی

1،2،3،4، را شمردم تك تك

آهسته به دنبال تو رفتم با شك

وقتی بزرگتر شدم فهمیدم

تمرین جداییست قایم موشك

خواستم بر غم بتازم فرصتی پیدا نكردم

فرصتی آمد به دستم مهلتی پیدا نكردم

خواستم در خلوتی با محرمی رازی بگویم

هم كلامی محرمی هم صحبتی پیدا نكردم

آدمک آخر دنیاست بخند ،

آدمک مرگ همین جاست بخند ، 

دست خطی که تو را عاشق کرد شوخی کاغذی ماست بخند ، 

آدمک خر نشوی گریه کنی کل دنیا سراب است بخند ، 

آن خدایی که بزرگش خواندی به خدا مثل من تو تنهاست بخند!

در قديم مردم دنيا دلشان درد نداشت

هيچكس دغدغه ى آنچه كه ميكرد نداشت

چشمه ى سادگى از لطف زمين مى جوشيد

خودمانيم زمين اين همه نامرد نداشت...

دلشکسته اي لب بام سيگار مي کشيد . . .

دلم تنگ شده

براي وقتي كه مي گفتي :دلم واست تنگ شده

دلم تنگه..

براي بودنت

شايدم لبخند خودم

دلم براي همه چيز تنگ شده جز

نبودنت !

به "سگ" استخون بدی ..

دورت میگرده

واست دم تکون میده !!!

من به تو "دل " داده بودم ... لعنتـــــــــــــــــــی !!!!!

در کافه
کنج دیوار
رو به روی هم
خوب شد قهوه مان را نخوردیم !
حرفهایمان به اندازه کافی تلخ بود …

شنیدم داره تو قلبت یه نفر جامو میگیره

دیگه هیشکی نمی تونه جلو اشکامو بگیره

چه فرقی می کند…

در سیرک یا در خانه ؟!

خنده ات که تلخ باشد،

اگه به اوني که ميخواي نميرسي، آهسته تر برو تا اوني که تو رو ميخواد بهت برسه.

روزي که به دنيا مياي، همه چيز داري
پدر، مادر، خانواده، سلامتي،...
بقيه ي عمرت صرف از دست دادن همين ها مي شه.....

قحطي عجيبي ست
نه تويي هست که بماند
نه باراني مانده که ببارد
نه کلمه اي خيال دارد بيايد

هوای نبودنت سرد است و من در بهت این شکست یخ زده ام.

یک جفت چشم باید باشد ونیست! یک جفت چشم که تمام زندگی ام را گرم میکرد. یک جفت چشم داغ که سرد شدند، گم شدند، شایدهم دزدیده شدند! نه،حتما! حتما دزدیده شدند.

من در تمام ثانیه های این سفر در انتظار غرق شدم. آنقدر غرق شدم که مردم!!!

سهم من از غم تو این همه بیداد نبود
 
مرغ دل جز به هوای غمت آزاد نبود
 
کس نفهمید که یکباره چه آمد به سرم
 
بس که می‌سوختم و قدرت فریاد نبود
 
سر تقسیم گل و عشق و غزل‌های قشنگ
 
همه بودند و نبودی و دلم شاد نبود
 
دردِ شیرین مرا هیچ طبیبی نشناخت
 
سر بالین من آن لحظه که فرهاد نبود
 
دلم از سردی مهر تو به خود می‌پیچید
 
مگر ای دوست! بهار دلت آباد نبود؟
 
بال پرواز مرا یک نفر آرام شکست
 
این هم از لطف کسی جز خود صیاد نبود!
 
نشد انگار بگویی که دلت با ما نیست
 
نکند درد تو را هم لب فریاد نبود؟